بررسی تنوع ژنتیکی در ارقام برنج (oryza sativa l.) موجود در ایران با استفاده از نشانگرهای ssr

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی در ژنوتیپ های برنج موجود در ایران، تنوع موجود در 38 رقم برنج با استفاده از 14 نشانگر ssr بررسی شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان آزادشهر در سال 1392 انجام شد نمونه های گیاهی در مرحله پنجه زنی در اوایل صبح از ژنوتیپ های مختلف جمع­آوری شد. dna  از نمونه های گیاهی استخراج و جداسازی با استفاده ازژل پلی آکریل آمید بر روی آنها انجام شد. فواصل ژنتیکی زیاد بین ارقام تنوع بالایی را بین ژنوتیپ های برنج ایرانی نشان داد. تجزیه به مولفه های اصلی 62 درصد از تغییرات را توجیه کرد. بیشترین فراوانی آللی مربوط به مکان rm302 (62/0) و کمترین فراوانی آللی مربوط به مکان ژنی rm262 (21/0) می باشد. میانگین فراوانی آللی 39/0 بود. بیشترین محتوای اطلاعات چند شکل در rm262 (81/0) و کمترین در rm241 (33/0) ثبت شد و میانگین pic، 51/0 بود. میانگین شاخص شانون 33/0 بود از میان نشانگرهای ریزماهواره به­کار رفته در این مطالعه نشانگرهای rm341، rm255، rm142 و rm262 قدرت تمایز بالایی داشتند. بیشترین تعداد نشانگر مثبت در صفت ارتفاع دیده شد. تجزیه خوشه ای به روش وارد ژنوتیپ ها را در سه گروه قرار داد. در کل می توان گفت ارقام موجود در ایران از تنوع بالایی برخوردارند و می توان در برنامه های به نژادی از تنوع موجود در آنها بهره جست. نشانگرهای به­کار رفته در این مطالعه به دلیل رنج بالای تنوع در آنها، در مطالعات بعدی و یا کارهای اصلاحی سودمند خواهد بود.